رسانه عمومی

هال‌اشتات؛ مرواریدی در اتریش – سلام دکتر

سلام دکتر/ خراسان رضوی رویدادهای جدید را در کشوری غیر از کشوری که به آن سفر می کنیم، تجربه کنید. سفری که علاوه بر دیدن فرهنگ جدید و هیجان انگیز، فرهنگ جدیدی را نیز معرفی می کند و از تاریخ کهن لذت می برد.

یکی از مکان هایی که در سفر می توانید دیدار تاریخ باستان و مدرن را تجربه کنید و با طبیعت دست نخورده آن آشنا شوید روستای هالشتات است. روستایی که می توان آن را قدیمی ترین روستای اروپا نامید.

روستای هالشتات در کشور اتریش واقع شده است و در سال 1997 به عنوان یکی از آثار تاریخی این کشور در سازمان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید و در نتیجه تاریخچه هالشتات یکی از مهمترین دلایل محبوبیت آن است. این روستا در جهان است و در بسیاری از موارد یکی از مقاصد گردشگری گردشگران و علاقه مندان است.

هالشتات  مروارید در اتریش

همانطور که گفتیم این روستا یکی از قدیمی ترین سکونتگاه های بشری در اروپا است و وجود خانه ها و بناهای تاریخی در منطقه و وجود بقایای مردم عصر آهن دلیل این امر است. نکته قابل توجه دیگر این است که دوره عصر آهن را هالشتات می نامند.

گفتند این روستا تا حدود سال نوزدهم پس از میلاد با مردم آشنا نبوده و راههای آنها سخت نبود. این روستا علاوه بر معدن نمک دارای بیش از 7000 خانه و آرامگاه 2000 ساله است که در کنار مناظر کوهستانی و دریاچه های مختلف برای گردشگران بسیار جذاب بوده و لقب بهشت ​​روی زمین را به خود اختصاص داده است.

همچنین وجود اولین معدن نمک و غارهای نمکی زیبا در این منطقه همه ساله گردشگران و علاقه مندان زیادی را به هالشتات می کشاند. این منطقه نیز آرامش وصف ناپذیری را برای گردشگران به ارمغان می آورد و دلیل این امر قرار گرفتن روستا در کنار دریاچه ای به همین نام است.

هالشتات  مروارید در اتریش

این روستا به دلیل قرار گرفتن در دامنه های آلپ به مروارید اتریش نیز معروف است. یکی از نکات قابل توجه در این زمینه تعداد کم هتل ها و هاستل ها است. مردم این منطقه در منازل خود از گردشگران پذیرایی و میزبانی می کنند و می توان گفت که این نوع مهمان نوازی در یک کشور اروپایی باعث شهرت این منطقه شده است.

همانطور که گفته شد، هالستات جاذبه های زیادی دارد که معروف ترین آنها «کلیسای مسیح» است. این کلیسا در حدود سال 1782 در زمان سلطنت جوزف دوم در امپراتوری عثمانی-مجارستان ساخته شد.

آنها می گویند دلیل ساختن این کلیسا در هالشتات این است که پروتستان های زیادی در این منطقه زندگی می کنند، زیرا تا زمانی که این کلیسا ساخته نشده است، مکان مناسبی برای عبادت نداشته اند.

هالشتات  مروارید در اتریش

همانطور که گفته شد روستای هالشتات دارای خلاقیت های بکر بسیاری است که «دریاچه هالشتات» یکی از آنهاست. این دریاچه توسط کوه های آلپ احاطه شده است و گردشگران زیادی برای تجربه لذت غواصی و شنا در این دریاچه به این منطقه می روند.

هالشتات  مروارید در اتریش

در گذشته از این دریاچه برای انتقال نمک به مناطق دیگر اتریش استفاده می شد و نقش پل در کنار این دریاچه بود. نکته شگفت انگیز در مورد این دریاچه تمیزی و شفافیت آن است که پس از بازدید بازدیدکنندگان را شگفت زده می کند.

از دیگر جاذبه‌ها، می‌توان «کلیسای کالورینبورگ» را مثال زد، یک برج باروک که در سال 1711 ساخته شد و ارزش تاریخی بالایی دارد. این کلیسا به درخواست زوجی که منشی دادگاه بودند به عبادت مردم ساکن در هالستات اختصاص داده شد.

هالشتات  مروارید در اتریش

یکی از مهم ترین جاذبه های این روستای تاریخی و باستانی موزه هالستات است که در سال 1888 در این منطقه ساخته شد و مکانی برای نمایش آثار جمع آوری شده از عصر آهن در معادن نمک اطراف روستا است.

هالشتات  مروارید در اتریش

«Charnel House» یا «Bain House» یکی از جاذبه های عجیب و جالب هالستات است که تاریخچه عجیبی دارد. کمبود فضا در هالشتات یکی از مسائل مهمی است که در قبرستان این منطقه نیز مشهود است. هر قبر در هالستات برای هر فرد 10 تا 15 سال دوام می آورد، پس از آن استخوان ها از قبر خارج می شوند و در معرض نور خورشید قرار می گیرند تا سفید شوند.

پس از سفید شدن، این استخوان ها به خانه چارنل برده شده و در آنجا نگهداری می شوند. در حال حاضر، گردشگران و بازدیدکنندگان می توانند استخوان های مربوط به قرن 12 میلادی را مشاهده کنند. بنابراین گفته می شود که در دهه 720 متوقف شد و کلیسای کاتولیک به ساکنان این منطقه اجازه داد تا مردگان خود را بسوزانند تا مشکل کمبود فضا در هالشتات حل شود.

هالشتات  مروارید در اتریش

همانطور که گفتیم روستای هالشتات به دلیل وجود کوه ها و معادن نمک فراوانی که در حال حاضر مورد استفاده قرار نمی گیرند و تنها از برخی از آنها برای بازدید استفاده می شود در دنیا معروف شده است.

هالشتات  مروارید در اتریش

منبع:

whc.unesco.org

www.nationalgeographic.com

انتهای پیام