ستاره
-
رسانه سلامت و دانش
تصویر روز ناسا: ستاره ولف-رایت
لبه درخشان، سحابی حلقه‌مانندی را که با درخشش هیدروژن یونیزه و گاز اکسیژن ردیابی شده است، برجسته می‌کند. کمان‌های پیچیده و درخشانی که در گستره ابرهای میان‌ستاره‌ای منطقه جا خوش کرده‌اند، پوسته‌های موادی هستند که سوار بر بادهای ستاره‌ای از ستاره ولف-رایت WR 134، درخشان‌ترین ستاره نزدیک به مرکز قاب، به بیرون پرتاب شده‌اند. مشاهدات رصدی، فاصله این ستاره را حدود ۶۰۰۰ سال‌نوری از ما برآورد می‌کند؛ بنابراین پهنای قاب تصویر بیش از ۱۰۰ سال نوری است. ستارگان عظیم ولف-رایت (Wolf-Rayet) که پوشش بیرونی خود را با بادهای ستاره‌ای نیرومند از دست می‌دهند، ستارگانی برهنه به شمار می‌روند و از آنجایی که هسته داغ ستاره نمایان می‌شود، به‌شدت درخشان و داغ دیده می‌شوند. این ستارگان سوخت هسته‌ای خود را با سرعتی خارق‌العاده می‌سوزانند و با انفجار ابرنواختری تماشایی به این مرحله نهایی از تکامل ستاره‌های عظیم پایان می‌دهند. بادهای ستاره‌ای و ابرنواختر نهایی، مواد میان ستاره‌ای را با عناصر سنگینی که طی انفجار نهایی ساخته می‌شوند، غنی می‌کنند تا به عنوان مواد خام برای شکل‌گیری نسل‌های بعدی ستارگان در فضای کهکشان پخش شود. اعتبار تصویر و حق چاپ Xin Long. برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید. منبع: تصویر روز ناسا ۵۴۵۴
-
رسانه سلامت و دانش
«سیگاری‌های پیر»؛ نوع جدیدی از ستاره در کهکشان!
به گزارش خبرگزاری سلام دکتر، نوع جدیدی از ستاره‌های مرموز با نام مستعار “سیگاری‌های پیر” در قلب کهکشان راه شیری ما کشف شده‌است. رفتار عجیبی که این ستارگان از خود نشان می‌دهند، پیش از آن در هیچ ستاره دیگری مشاهده نشده بود. سیگاری‌های پیر درست در مرکز کهکشان راه شیری، منطقه‌ای متراکم و غنی از فلز به نام دیسک ستاره‌ای هسته‌ای، دیده شده‌اند. آنچه در مورد این کشف جدید شگفت‌انگیز بود، این است که ستاره‌هایی که رصد شدند، ساکن بودند و هیچ علائمی از حیات نداشتند. سپس به طور ناگهانی ستارگان بین 40 تا 100 بار کم‌نورتر شدند، گاهی اوقات چنان ضعیف شدند که دید فروسرخ تلسکوپ به سختی آنها را تشخیص می‌داد. ظاهرا چند سال بعد به روشنایی سابق خود باز خواهند گشت. آنچه بیشتر موجب تعجب ستاره‌شناسان بود، حجم عظیمی از دود بود که اطراف ستاره‌ها قرار می‌گرفت. تصور می‌شود که این دودها به طور موقت ستاره‌ها را از دید ما پنهان می‌کنند. لوکاس گفت که “عناصر سنگین” بسیار بیشتری، هر چیزی سنگین تر از هیدروژن و هلیوم، در این منطقه از کهکشان وجود دارد که می‌تواند غبار بیشتری در جو ستاره ایجاد کند. اینکه دقیقاً چه چیزی این دودها را از بین می‌برد یک راز باقی مانده …
-
رسانه سلامت و دانش
ستاره‌ای درخشان‌تر از خورشید / عکس
تلسکوپ فضایی هابل این ابرنواختر را در کهکشانی در فاصله ۱۵۰ میلیون سال نوری از زمین رصد کرده که ۲.۵ میلیارد برابر بیشتر از خورشید انرژی آزاد می‌کند. به نقل اسپیس، تصویر جدید تلسکوپ فضایی هابل، کهکشان کوچک یوجی‌سی ۵۱۸۹ای(UGC ۵۱۸۹A) را که در فاصله ۱۵۰ میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی شیر قرار دارد، با جزئیات خیره کننده‌ای نشان می‌دهد. تلسکوپ فضایی هابل که از سال ۱۹۹۰ جهان را در نور فروسرخ رصد می‌کند، از سال ۲۰۱۰ به مطالعه این کهکشان پرداخته است و دانشمندان از این تحقیقات برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ابرنواختری که بیش از ۱۵۰ میلیون سال پیش در این کهکشان رخ داده، استفاده می‌کنند. زمانی که یک ستاره به پایان عمر هسته‌ای خود می‌رسد یک فروپاشی رخ می‌دهد که آن را انفجار ابرنواختری می‌نامند. بیشتر بخوانید: تنها در طول سه سال، این ابرنواختر به نام SN ۲۰۱۰jl حداقل ۲.۵ میلیارد برابر بیشتر از خورشید انرژی مرئی ساطع کرد. SN ۲۰۱۰jl یک ابرنواختر نوع دوم است به این معنی که مرگ ستاره‌ای پرجرم را نشان می‌دهد که در طول زندگی‌اش جرمی حداقل ۴۰ تا ۵۰ برابر خورشید داشته است. این انفجارها زمانی اتفاق می‌افتند که سوخت این ستارگان عظیم برای همجوشی هسته‌ای تمام …
