ژست های اینستاگرامی در کنار اثر هنری؛ آری یا خیر

بازدید از این سایت فرهنگی برای بازدید از نمایشگاه جدید موزه هنرهای معاصر تهران یعنی مینیمالیسم و ​​هنر امکان پذیر نیست و به این سوالات اساسی در ذهن شما نمی پردازد.

در پایان نمایش، نورهای نئونی که فضای مناسبی برای عکس های سلفی ایجاد می کنند، بیش از هر زمان دیگری شما را با این سوالات مواجه خواهند کرد. اما پاسخ صحیح به این سوالات چیست؟

آنچه در ادامه می خوانید تلاش خبرنگار سلام دکتر برای یافتن پاسخ این سوالات از جمله اطلاعات سایتی است که این روزها می توانید مشاهده کنید.

تقریبا دو ساعت مانده به پایان ساعت کاری وارد موزه می شویم. آنهایی که در نمایشگاه بودند که نمی‌توانستند درباره قشر یا گروه خاصی نظر بدهند، در پایان روز با کشف خود موزه هنرهای معاصر تهران را گرم کردند.

بیش از یک هفته از افتتاح نمایشگاه «مینیمالیسم و ​​هنر مفهومی» در محل فرهنگی هنری می گذرد و علاوه بر منظره شلوغ موزه در روزهای گرم تابستان، تصویر مردی از آنها منتشر شده است. به فضای مجازی سر بزنید، شاید شاهد این ابتکار باشید، بگذارید این بازدید فرهنگی و هنری پس از روزها استراحت و سکوت بار دیگر سر بر آورد.

اما اگر از جزییات بگذریم، حیات سخنان این گزارش به خودی خود و اقداماتی است که افشا شده است. بهترین تعریف این است که مینیمالیسم را توصیف کنیم و اینکه آیا این تکنیک ها توسط “Cell Lewit” – هنرمند آمریکایی ارائه شده است، به شرح زیر است: وقتی یک هنرمند از شکل هنری استفاده می‌کند، به این معناست که همه برنامه‌ریزی‌ها و تصمیم‌گیری‌ها از قبل انجام می‌شود و اجرا یک امر دیدگاهی است. این ایده تبدیل به یک دستگاه تصویربرداری شد.

این تعبیر به تنهایی کمکی به درک این سنت نمی کند. آنچه در نمایشگاه می بینید، در قالب نقاشی، مجسمه یا عکس، همه دارای یک ویژگی واحد هستند که «سادگی» را به عنوان ویژگی سبک مینیمالیسم و ​​هنر فریاد می زند.

در میان تعاریف متعدد ارائه شده، شاید بهترین تعبیری که بیننده را به درک کامل از سادگی این آثار و در دسترس بودن مکرر اشکال هندسی در قالب مجسمه و تصویر می رساند، ترجمه اینگرید راینهارد، هنرمند آلمانی باشد. او گفت: «هرچه چیزهای بیشتری در پروژه باشد، کار هنری بیشتر شده، بدتر است. Die e sii kere. کمتر، بیشتر است. واضح دیدن چشم ها خطرناک است. از شلوغی خلاص شوید. “هنر با آزادی از طبیعت آغاز می شود.”

هنگامی که شما به عنوان یک مهمان، این ترجمه را بخوانید و سپس دو عکس را پیدا کنید، یکی کاملا سیاه و دیگری کاملا سفید، آنگاه مفهوم تعدادی از کارها را با تمرکز بر اشکال هندسی درک خواهید کرد. یکی دیگر از نکات جالب در دنیای بازی هایی با اشکال هندسی بدون امنیت در اطرافشان که رنگی ساده مانند سفید دارد نیز همان ویژگی معروف مینیمالیسم را دارد: «سادگی».

یکی دیگر از ویژگی های این دو فرهنگ که به ویژه در ارتباط با مینیمالیسم به آن اشاره شد، در غیاب پیش بینی هایی مانند سیاست، تاریخ و غیره در آثار هنری این فرهنگ آن چیزی است که فقط در مقابل آن دیده می شود.

در رابطه با این ویژگی، رابرت موریس پیشنهاد کرده است که اگر برای بازدید از نمایشگاه به موزه بروید، ممکن است این نظر شما را دشمن مینیمالیسم کند. در این مورد، او می نویسد: “هیچ ارزش های بالاتر، سطوح قهرمانانه، تصمیم های دردناک، روایت های تاریخی، زیور آلات ارزشمند، برنامه ریزی هوشمندانه، تجربه جالب وجود ندارد.”

شاید برایتان سوال پیش بیاید که چگونه پروژه ای مانند عکس یا نقاشی می تواند عاری از ابعاد تاریخی باشد؟ چرا نباید ابعاد تاریخی را منعکس کند؟ در این مرحله، اولین چیزی که به ذهن می رسد، رد این گفته است. یعنی اینکه هنر عاری از ابعاد تاریخی، سیاست و… باشد، حقی است که در کار نمی توان آن را پیاده کرد، اما اگر دقیقتر نگاه کنید، رنگ سفید اصلا و در همین حد فروخته می شود. زمان در نقاشی انعطاف پذیر است، فقط یک بازی با یک رنگ ساده، نمونه ای گسترده از یک الگوی هندسی است و … چگونه می توانند مجموعه ای از تاریخ، سیاست یا ایدئولوژی ها را مانند آن مشاهده کنند؟

موضوع دیگر این است که اگرچه هنرمند اثر را در قالب یک داستان زنده خلق می کند. اما آنچه در نهایت در نتیجه پیروی بازیگران از این دو سبک می بینید، نداشتن ویژگی های مربوط به این دوره تاریخی است. بدون جنگ، بدون تقلب، بدون کشتار، بدون نمایش خیابانی، بدون کشتار، هیچ چیز، و چیزی که فقط در رنگ های ساده، خطوط ساده و اشکال هندسی ساده وجود دارد.

در این پست بخوانید:

گزارش تصویری از معرفی مینیمالیسم و ​​طراحی هنری

در قسمت آخر نمایش و در سکانس پایانی، چشم ها با نورهای درخشانی که شاید سادگی مینیمالیسم را برای شما ایجاد نکنند، اما در عین حال روشن هستند. نور با همان ایده و ویژگی های تکامل. هر رنگی که باشد، باز هم ساده است. زیرا وقتی در مقابل این چراغ ها می ایستید، چیزی جز خود نور نمی بینید. اگر بخواهیم خیلی خلاصه بگوییم، این نورها برای ما سادگی مینیمالیسم را دارند. اما در مورد برخی از بازدیدکنندگان، این سادگی باعث شده است که آنها متوجه شوند که محیط برای آنها برای عکس گرفتن و عکسبرداری ایده آل است.

همیشه دیدگاه های متفاوتی در مورد نحوه برخورد با اثر هنری وجود دارد. در عین حال، برخی معتقدند که این روش باید مدبرانه و عاری از فساد باشد; اما برخی دیگر تصور می کنند که مخاطب در مواجهه با هنر آزاد است و با توجه به این دیدگاه، در تصویری که در زیر می بینید، هیچ کس منکر عکس گرفتن شما نمی شود و بنابراین در کنار آثار هنری ظاهر می شود.

بهرنگ صمدزادگان، مدیر نمایشگاه این گروه که مانند خودش انتظار چنین استقبالی از عکاسی را در کنار هنرمندان داشت، به بیننده سلام دکتر از برگزاری چنین دیداری گفت.: «من لازم نمی دانم در مورد این گونه جعلیات اظهار نظر کنم.» وقوع این عشق به عکاسی را در دو قسمت از نمایشگاه پیش بینی کردم. در قسمت آخر هیجان نورهای نئون باعث این اتفاق می شود اما نمی توان گفت که جلوه مضری به آن می افزاید.

وی ادامه داد: در نهایت بحث ارتباط با جامعه است و در هنر نئون هنرمند از نور صنعتی استفاده می کند تا جوهره هنر را از دنیای مادی بیرون بیاورد و محل برگزاری باید بر محیط اثر بگذارد. بنابراین هر نوع دیدار و تعاملی که مخاطب با این اثر ببیند برای من به شخصه مایه لذت است. ”

صمدزادگان با اشاره به تمایل بازدیدکنندگان برای تماس با آثار هنری گفت: بسیاری از افراد دوست دارند اثر هنری را لمس کنند و با آن عکس بگیرند و در این فضا باید برای جلوگیری از این تماس، نصب و راه اندازی را اضافه کنیم. به خصوص برای روزهای شلوغ به خصوص جمعه ها باید به فکر موانع باشیم. چیزی که من سعی کردم با اضافه کردن ناظران بیشتر از آن جلوگیری کنم. چون در مینیمالیسم یک مسئله مهم این است که بین کار و مکان فاصله نیست که متاسفانه متوجه می شویم مردم ما می خواهند با هنر در ارتباط باشند. این زمانی بود که مجبور شدیم برخی از مشاغل را به سختی ترمیم کنیم، زیرا آنها بسیار آسیب دیده بودند.”

نکته اصلی این است که در دنیای امروز، به نظر می رسد که همه به نوعی با اثر هنری تعامل دارند و به گفته این سایت، حتی تعامل معمولی و اینستاگرام نشان دهنده این است که چرا عکاسی همچنان نوعی تعامل محسوب می شود. چون مخاطبان هنر نمی توانند از یک جنس و طبقه باشند!

انتهای پیام