امیرمسعود عابدین: مانند هر صنعت بزرگ دیگری صنعت خودروسازی نیز دارای انبوهی از محصولات و ایده هایی است که باید به صورت ایده و کانسپت باقی می ماندند. با این حال چند ایده خوب نیز در این میان زیر بار اجرای ضعیف فناوری نامناسب بازاریابی بد قیمت گذاری بالا یا صرفاً جلوتر از زمان بودن مدفون شده اند. چندین مورد از این ایده ها شایسته عرضه بهتر و فرصت دوباره بودند. یکی از آنها فرمان پذیری چهار چرخ است.
فرمان پذیری چهار چرخ؛ از آغاز تا امروز
براساس گزارش arstechnica ایده فرمان دادن به چرخ های جلو و عقب چیز جدیدی نیست. کامیون های اولیه ۴×۴ آمریکایی در آغاز قرن بیستم از سیستم های فرمان پذیری چهار چرخ (۴WS) بهره می بردند از جمله Cotta Cottamobile.
در اوایل دهه ۱۹۸۰ نسخه مدرن تری از سیستم های ۴WS فعال به عنوان یک ویژگی در خودروهای کانسپت (نمایشی) دیده شد. با این حال این ها بیشتر قطعات نمایشی بودند تا فناوری عملی.
در واقعیت هوندا برای اولین بار ۴WS را به صورت یک آپشن در پریلود Si مدل ۱۹۸۸ به تولید رساند. نیسان با سیستم HICAS خود از آن پیروی کرد و مزدا نیز با سیستم تولید محدود خود به این مسیر پیوست؛ اما در نهایت هوندا بیشترین تأثیر را گذاشت.
امروزه ۴WS هنوز رایج نیست اما بسیاری از خودروهای لوکس و شاسی بلند از آن به همان دلایلی استفاده می کنند که تقریباً ۵۰ سال پیش وجود داشت. مرسدس بنز امروزه آن را در چندین خودرو مانند EQS برقی به علاوه مدل های کلاس S و کلاس E ارائه می دهد. این فناوری در برخی خودروهای برقی بزرگ جنرال موتورز مانند سیلورادو و هامر جدید نیز ظاهر می شود.
جی ام سی سیستمی را در پیکاپ های خود ارائه می دهد که به قابلیت مانور در سرعت پایین کمک می کند و به خودرو اجازه تا حرکت خرچنگی را می دهد. برخی مدل های پورشه با قدرت بالا و آئودی های رده بالا از ۴WS با تغییرات جزئی استفاده می کنند. علیرغم سایر پیشرفت ها در طراحی سیستم تعلیق کمک های کامپیوتری و سیستم های کمک رانندگی فعال که در دهه ۱۹۸۰ وجود نداشتند مزایای اساسی فرمان پذیری چهار چرخ همچنان پس از ۵۰ سال وجود دارند.
عمل فرمان پذیری چهار چرخ
سیستم های ۴WS فعال دو کار فیزیکی انجام می دهند. اول زاویه های فرمان مخالف (نسبت به چرخ های جلو) را به چرخ های عقب اعمال می کنند. وقتی چرخ های جلو به راست می چرخند چرخ های عقب با کسری از زاویه چرخ های جلو به چپ می چرخند. این امر به طور مؤثری شعاع گردش خودرو را کاهش می دهد و مانورپذیری آن را در فضاهای تنگ مانند پارکینگ ها بیشتر می کند.
بسته به مهندسی سیستم فرمان دهی مخالف تنها زیر سرعت مشخصی انجام می شود. فرمان دهی مخالف بالای سرعت های ۴۸ یا ۶۴ کیلومتر در ساعت می تواند باعث بی ثباتی شدید در سرعت شود و یک گشتاور انحرافی بسیار سریع ایجاد کند که احتمالاً منجر به سر خوردن خواهد شد.
عمل دوم ۴WS فعال دادن زاویه فرمان یکسان به چرخ های عقب است. در واقع اگر فرمان را به راست بچرخانید چرخ های عقب نیز کمی به راست می چرخند. این امر پایداری در سرعت های بالاتر را بهبود می بخشد مانند زمانی که راننده تغییر لاین می دهد یا در پیست مسابقه به سرعت می پیچد. زاویه های فرمان در این سناریو بسته به طراحی و هدف خودرو از ۲٫۵ درجه تا ۱۰ درجه متغیر است.
۵۸۳۲۲