لزوم تشکیل کمیته ملی راهبردی جمعیت و احیای دفتر جمعیت در سازمان برنامه و بودجه

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران ، محمد جلال عباسی ، استاد جمعیت شناسی دانشگاه تهران ، در یادداشتی با عنوان “سیاستهای کلی جمعیت” در ایران نوشت: وی نوشت: “جمعیت ، تحولات و پیامدهای آن موضوعات راهبردی است و نیاز به سیاست گذاری و برنامه ریزی در کوتاه مدت و بلند مدت دارد.” به دلیل روند نزولی رشد جمعیت و پیامدهای آن از جمله کاهش نیروی کار (15 تا 64 سال) و افزایش جمعیت در دهه های آینده ، سیاست عمومی جمعیت در 20 مه 2014 توسط رهبر معظم انقلاب اعلام شد این سیاست ها نیاز به افزایش جمعیت و جنبه های مختلف جمعیت از جمله دارد فرزندآوری ، تسهیل ازدواج و تقویت خانواده ، سلامت تولید مثل ، تقویت سبک زندگی ایرانی اسلامی ، توانمندسازی جوانان ، تکریم ارادتمندان سالخورده ، تقویت هویت ملی ، محیط زیست ، مدیریت زمین و نظارت بر تحولات جمعیتی نشان داده است که اجرای به موقع و مداوم آنها می تواند منجر به افزایش کمیت و کیفیت جمعیت شود. در آستانه روز ملی جمعیت ، سؤال اینجاست که روند اجرای سیاستهای کلی جمعیت در سالهای اخیر چگونه است؟ چگونه می توان اهداف سیاست های جمعیت را که با در نظر گرفتن ابعاد خاص ، همان افزایش در رشد جمعیت است ، محقق کرد؟ سرانجام ، راهکارهای نهادینه کردن سیاست ها و برنامه های جمعیتی در کشور چیست؟ در این مقاله سؤالات فوق به طور خلاصه بیان شده است.

1. در سالهای اخیر ، پس از صدور سیاست های عمومی جمعیت ، نهادهای مسئول سیاست گذاری ، مؤسسات اجرایی و مراکز علمی برای تبیین ، برنامه ریزی و اجرای این سیاستها اقداماتی انجام داده اند. مراکز و مسئولان رسمی آمار و ارقام برای درک صحیح پویایی جمعیت ، تغییرات جمعیتی را مشاهده کرده اند و مراکز تحقیقاتی مطالعات و گزارش هایی را در مورد وضعیت جمعیت و ابعاد آن تهیه کرده اند و انجمن جمعیت جمعیتی ایران با همکاری سایر مراکز علمی و اجرایی جلسات تخصصی برای به دست آوردن دانش عمیق برگزار می کند. تحولات دموگرافیک برگزار شد و راهکارهای علمی و عملی برای دستیابی به اهداف سیاست های کلی جمعیت یافت شد. بررسی ادبیات عمومی ، رسانه ها و ادبیات ملی نشان می دهد که گفتمان “کنترل جمعیت” در سطح خرد و کلان به “افزایش جمعیت و فرزندان” تبدیل شده است و مسئله “چرا” به “نحوه اجرای سیاستهای جدید جمعیتی” تغییر یافته است. با وجود این تغییر گفتمان ، اجرای سیاست های جمعیت آهسته بوده است و روند دستیابی به اهداف سیاستگذاری جمعیت به دلیل عدم مدیریت هماهنگ و همچنین زمینه های ناکافی اقتصادی ، اجتماعی و اداری کند بوده است. بنابراین ، آسیب شناسی فرآیند کند برای توسعه برنامه های جمعیتی ضروری است.

2 – افزایش فرزندآوری یکی از مؤلفه های اصلی سیاست های عمومی جمعیت است. عوامل مختلفی در تغییر رفتار باروری زوجین مؤثر است که از طریق سیاست گذاری و برنامه ریزی برای افزایش باروری در سیاست های جمعیتی می توان به آنها دست یافت. در اینجا چند عامل مهم وجود دارد که می توانند به افزایش باروری کمک کنند.

* ترویج و تسهیل ازدواج جوانان: تجربه کشورهایی که باروری را زیر سطح خلافت تجربه می کنند نشان داد که به تأخیر انداختن ازدواج از دو طریق ، افزایش سن ازدواج و افزایش کرامت در سنین مختلف ، نقش مهمی در کاهش باروری آنها داشته است. به عنوان مثال ، حدود 70 درصد از نرخ پایین باروری در کشورهای جنوب شرقی آسیا از جمله ژاپن ، کره جنوبی ، سنگاپور و هنگ کنگ به دلیل سن بالاتر ازدواج و درصد بالای افراد ازدواج نکرده به خصوص در زیر سی سال است.

اهمیت و تأثیر ازدواج بر باروری می تواند در کشورهای اسلامی که فرزندآوری در مرکز ازدواج انجام می شود ، بسیار بیشتر شود و اگر سن ازدواج بعداً بیشتر شود و بیشتر شود ، باروری ممکن است کمتر از الان باشد. بنابراین ، حمایت همه جانبه و مستمر برای تسهیل “ازدواج به موقع” تشکیل و ادغام خانواده را برای دستیابی به باروری مورد نیاز افراد تضمین می کند. در اینجا باید تأکید شود برخلاف تصور عامه ، ازدواج زودهنگام و جوان باعث افزایش باروری نمی شود ، اما اغلب به دلیل بی ثباتی منجر به آسیب های اجتماعی می شود.

* نیاز به حمایت در مواجهه با شوک های اقتصادی: معمولاً در شرایطی که جامعه با شوک های اقتصادی و بحران های روانی مانند دوران کنونی اپیدمی کرونا روبرو می شود ، رفتارهای جمعیتی افراد و خانواده ها در ازدواج و فرزندآوری تحت تأثیر قرار می گیرد و ممکن است ترس از آینده مرموز ایجاد شود. احتیاط یا تأخیر در تصمیم گیری برای شروع خانواده یا فرزندان. تأثیر این شوک های اقتصادی حتی در کشورهایی که سیستم مراقبت جامع و کارآمد دارند قابل توجه است.

با توجه به وضعیت اقتصادی کشور ، ارائه پشتیبانی مادی و معنوی که به یک طریق یا دیگری امنیت اقتصادی و اجتماعی را در ذهن و رفتارهای جوانان ایجاد کند بسیار مفید خواهد بود. مشخص است که “اشتغال پایدار” بهترین گزینه تضمین شده و چتر اقتصادی برای خانواده ها است و به گسترش کمی و کیفی بیمه و سیستم تأمین اجتماعی می رسد و بزرگترین کمک مالی به خانواده ها در موارد التهاب و شوک اقتصادی است. به عبارت دیگر ، اشتغال پایدار بر ازدواج و فرزندآوری حاکم است. نظریه های جمعیت شناختی از مطالعات تجربی استدلال می كنند كه فشارهای اقتصادی یا اجتماعی بر خانواده ها می تواند همزمان باروری در همه گروه های سنی را كاهش دهد ، در حالی كه باروری در بعضی از سنین باعث كاهش یا تأخیر در باروری یا تأخیر در تولید مثل می شود. ثبت احوال و نتایج سرشماری سال 2016 نشان دهنده افزایش جزئی باروری در برخی از گروه های سنی و باروری کل در نیمه اول دهه 1890 بود که بخشی از آن با تأخیر باروری در دهه قبل جبران شد و بخش دیگری نیز به دلیل سیاست افزایش باروری. . با این حال ، مقایسه نرخ باروری بین سال های 2016 و 2017 نشان دهنده کاهش باروری در همه گروه های سنی است ، که همچنین تأثیر شرایط مورد بررسی از جمله شرایط اقتصادی بر باروری را تأیید می کند. پیام اصلی تغییرات عرضی حاصلخیز این است سیاست های اشتغال و حمایت از ازدواج باید نهادینه شود تا رفتار باروری زوج ضمن بهره گیری از این حمایت ، تحت تأثیر وضعیت مقطعی قرار نگیرد.

با توجه به افزایش تعداد زنان تحصیل کرده در دانشگاه و تغییر در نگرش خانواده نسبت به استخدام زنان ، پیش بینی می شود تقاضای اشتغال زنان در کشور افزایش یابد و برای ترکیب کار ، تولید مثل و کار خانگی باید قوانین تجارت تنظیم شود. پشتیبانی از زنان. شواهد نشان می دهد كه كشورهای اروپایی میزان باروری بالاتری دارند ، با داشتن فرصت های شغلی برای زنان در قالب “سیاست های دوستانه خانواده” ، مزایایی از جمله افزایش مرخصی زایمان ، امنیت شغلی پس از بازگشت به محل كار ، انعطاف پذیری در ساعات كار و تسهیلات. تأمین شغل و امور خانواده برای زنان شاغل.

* ترفیع و ترغیب فرزندآوری با حفظ و تقویت الگوی ایرانی اسلامی: یکی از ویژگیهای جامعه اسلامی ایران علاقه و علاقه به ازدواج ، تشکیل خانواده و فرزندآوری است که خوشبختانه وابستگی ها و تعهدات ملی ، مذهبی و فرهنگی و تعهدات مردم حمایت جدی می کند. نشستن در یک سیاست جمعیتی در ایران. وقتی خانواده ها و همسران احساس کنند که دولت و نظام برای ازدواج و تقویت خانواده هایشان هزینه می کنند ، در ازدواج خود احساس امنیت بیشتری می کنند و فرزندان خود را به همراه می آورند. علاوه بر این ، ترویج پشتیبانی غیررسمی که در فرهنگ و ارزشهای سنتی خانواده ها وجود دارد و استفاده بهینه از آنها می تواند در ارائه خدمات پشتیبانی به زوج های جوانی که قصد دارند در حین تحصیل و کار فرزندان داشته باشند ، مؤثر باشد. به طور کلی ، موفقیت سیاستهای کلی جمعیت و افزایش باروری در کشور نیاز به برنامه ریزی جامع با تلاشهای مداوم و پایدار دارد و در هر صورت ، تهیه برنامه های حمایتی برای افزایش فرزندآوری در آینده ضروری است. حتی اگر تأثیر سیاست ها در افزایش باروری اندک باشد ، باید در نظر داشت که ارائه حمایت رسمی و غیر رسمی حداقل از کاهش بیشتر باروری و رشد آینده جمعیت جلوگیری می کند.

* توجه فوری به هدیه پنجره جمعیت و مسئله پیر شدن جمعیت: ایران در حال حاضر در عصر پنجره جمعیت است به این معنی که دو سوم جمعیت (15-64 سال) فعال هستند و توانایی کار ، تولید ، ذخیره و سرمایه گذاری را دارند. علاوه بر این ، سرمایه گذاری در آموزش و پرورش و بهداشت در دوران پس از انقلاب باعث افزایش آموزش و امید به زندگی در کشور شد و در نتیجه سرمایه عظیم انسانی منحصر به فرد در تاریخ تحولات جمعیتی ایران بود. توجه به توانمندی های این نیروی کار و بهره برداری از آن از طریق افزایش اشتغال و بهره وری و ایجاد فضای کسب و کار ، ضمن افزایش تولید و بهبود وضعیت اقتصادی کشور که به ویژه در مرحله دوم بیانیه انقلاب مورد تأکید قرار گرفته است ، می تواند به اهداف دیگری برسد. به جوانان از جمله خانواده و فرزندان كمك كنید و پیری سالم تری را تجربه كنید. به عبارت دیگر ، برنامه ریزی و مراقبت از پنجره جمعیتی و آماده سازی برای پیری جمعیت آینده ضروری است. بهره گیری از فرصت های به دست آمده در دوران طلایی جمعیت می تواند منجر به افزایش سود و سرمایه جمعیت شود و در پیری سود دوم می تواند برای جمعیت ایجاد شود. در غیر این صورت ، کشور با توجه به کمبود اشتغال در سالمندی ، شرایط ویژه سالمندان و هزینه های مراقبت از آنها در دهه های آینده با چالش های اساسی روبرو خواهد شد.

3. با توجه به مطالب فوق ، سؤال این است که راهبردهای لازم برای نهادینه کردن سیاست ها و برنامه های جمعیتی در کشور چیست؟ پاسخ این سوال تشکیل کمیته ملی استراتژیک جمعیت است. به دلیل پیچیدگی مسئله جمعیت و ابعاد متعدد آن ، موفقیت و استمرار برنامه های جمعیتی نیاز به یک رویکرد منظم ، تعریف اهداف کوتاه مدت و بلند مدت ، همکاری و هماهنگی بین بخشی و همکاری و ارزیابی مداوم و ارزیابی برنامه ها دارد. در سال های اخیر جلساتی برای یافتن راهکارهایی برای اجرای سیاست های جمعیت عمومی در سطوح مختلف برگزار شده است ، اما از آنجا که این جلسات و تلاش ها تا حد زیادی فاقد یک دیدگاه و هماهنگی استراتژیک و تخصصی بین بخش ها بود ، فعالیت های این جزیره در سازمان های مختلف ادامه و ادامه یافت. این نمی تواند ضامن دستیابی به اهداف سیاست جمعیتی باشد. بنابراین ، باید یک کمیته راهبردی با نظارت رئیس جمهور تشکیل شود که متشکل از نمایندگان قوای مقننه و قضایی ، نمایندگان کلیه وزارتخانه ها و سازمان های مرتبط با موضوعات و برنامه های جمعیت و بسیاری از کارشناسان در زمینه های دین ، ​​بهداشت ، جمعیت و اقتصاد باشد. برای اجرای سیاستهای کلی جمعیت ، از یک سیاست کلی اطمینان حاصل کنید. به منظور نهادینه کردن برنامه های جمعیتی ، احیای دفتر جمعیت سازمان برنامه و بودجه ، در اختیار خود به عنوان دبیر این کمیته ، می تواند ضمن تأمین بودجه لازم ، هماهنگی متقابل برنامه های جمعیتی را تسهیل کند.

پشتیبانی تحقیقاتی: شرایط دوران تاج و تخت نشان داده است که مدیریت سلامت جمعیت از طریق تجربه و شواهد علمی امکان پذیر است. بنابراین ، علاوه بر اجرای اقدامات ، ایجاد آگاهی و آگاهی از وضعیت جمعیت ، تحقیق در مورد روند آینده جمعیت و نیازها و سیاستهای مربوطه می تواند در تدوین برنامه های متخصص جمعیتی مؤثر باشد. پشتیبانی از مراکز تحقیق و توسعه جمعیت برای نظارت بر تحولات جمعیتی و ارائه تحلیل تخصصی برای دستیابی به درک عمیق تر از این پیشرفت ها ، بسیار مفید خواهد بود. نقش جمعیت شناسان و متخصصان در رشته های مرتبط با جمعیت را نباید نادیده گرفت. سرانجام ، با توجه به اینکه سیاست ها و برنامه های جمعیتی در کوتاه مدت حاصل نمی شود ، انعطاف پذیری برنامه ، بررسی و استمرار در موفقیت آنها مؤثر است و فقط از طریق همکاری های بین بخشی ، تعهد حرفه ای و هم ترازی ملی با تغییر جمعیتی انجام می شود. “تهیه برنامه های حمایتی پایدار می تواند به اهداف سیاست های کلی جمعیت کشور برسد.”

انتهای پیام