مزاحمان سمی، ساکت و بی خیال وارد رگ های علی می شوند. اما درد علی بیش از درد زخم 25 ساله اش نبود. جسمش روحش را با تلخی روزگار نمی سوزاند. دنیای بدهی هایشان به آل محمد در سال های بعد از ضربه شانه های زمین بیرون آمد، لیوان شیر یتیمان کوفه از درد روحی پر نمی شد. ملتی بعد از قرنها دوباره بر جراحت جناح فاطمه و تفرقه علی گریست، اما متأسفانه زخم رژیم علی در آخرالزمان که همه چیز به جز واقعیتش آرام آرام در حال تغییر بود، در انتظار درک بود.
در این پادکست از نوای استاد مهدی حمیدی، نوای کریم روحانی و کلام دکتر محمدمهدی جعفری محقق قرآنی و نهج البلاغه استفاده شده است.
تهیه مطلب: ندا داستان / عنوان: خشایار لکنژاد / تدوین: مهدی خدابخش