کارنامه یک‌ساله دولت از دید اهالی سینما و تئاتر

در این بین برخی از بازیگران ترجیح می دهند افکار خود را در رسانه ها منتشر نکنند. برخی می گفتند قبلاً در گفت و گوی شفاهی با مدیران سطوح مختلف توصیه ها و تذکرات خود را بیان کرده بودند، اما مشخص بود که به آنها گوش نشده است. برخی دیگر با گفتن اینکه لطفا ما را ببخش پاسخی ندادند. آنچه پیش روی شماست ایده های بسیاری از هنرمندان سینما و تئاتر است که ایده های هنرمندان این دو حوزه نیست.

سید جمال ساداتیان شما انجام می دهید – وی در پاسخ به این سوال سلام دکتر که بخش فرهنگی امپراتوری سیزدهم چه جنبه های مثبت و منفی دارد و چه ایده هایی برای آینده دارند؟ یادآوری و اطمینان دارید: در زمینه فرهنگ، روش هایی مانند تهدید کارساز نیست. من فضای کنونی را مثل روزهای اول انقلاب می بینم که افراد کم تجربه زیادی را آوردیم و بعد اصرار داشتیم که آنچه گفته شد درست است و همه چیز طبق دستور انجام می شود. این اصل در حزب کمونیست روسیه و چین وجود ندارد و تا زمانی که مدیریت خود را برای مدیریت علمی کشور بازبینی می کنند، اتفاقات خوبی در کشورشان می افتد، اما در جایی که دستور داده می شود و منفی انجام می شود، باز هم نتیجه را می بینیم. بیشتر. به هر حال من معتقدم درس گرفتن از تاریخ خوب است.

وی همچنین افزود: از قدیم گفته اند که پیشگیری بهتر از درمان است و بر اساس این تصور می توان موارد زیادی را دنبال کرد. مثلاً می بینیم که در مناطقی که راه تفریحی برای مردم وجود ندارد، جرایم اجتماعی زیاد می شود و این جرایم باعث می شود که هزینه های مادی و معنوی زیادی مانند دخالت پلیس و قضات و نفوذ در مردم ایجاد شود. خانواده و محیط اجتماعی اگر کلمه ورزش کمی کاملتر تعریف می شد بهتر بود. باید از بسیاری از برنامه های اجتماعی در جامعه صرف نظر کنیم تا هرکس به سلیقه خود انتخاب کند و دولت برای پرکردن اوقات فراغت مردم برنامه ریزی کند. اکنون ساده ترین برنامه هایی که می توان در این راه استفاده کرد، برنامه های هنری مانند سینما، تئاتر و موسیقی است. در این میان سینما جامع ترین است و خانواده ها و جوانان اغلب مکانی را برای تفریح ​​انتخاب می کنند که سینما یکی از اولویت های آنهاست. بنابراین، به طور کلی، هنر بسیار جمعی است و نباید خیلی از آثاری را که همه نوشته اند دست کم گرفت. اگر به نظر می رسد تلاش بر این است که سینما کارکرد خود را از دست بدهد. نباید فراموش کرد که برخورد سنگین با حوزه هنری مخرب است و باید برای سلایق مختلف آثار متفاوتی بسازیم.

محمد حسین فرحبخش – تهیه کننده – پاسخ داد: امیدی به خیر این دولت نداریم.

وی در خصوص اینکه آیا توصیه هایی برای مدیران حوزه فرهنگ و هنر دارد یا خیر، گفت: هر آنچه را که باید بگوییم قبلا هم به صورت همصدا و هم در جلسات شخصی گفته ایم اما چون اصلاح نمی شود حرفی برای گفتن نمانده است. و ما باید صبر کنیم.” ببینیم خدا برای ما چی در نظر گرفته ما فقط به خدا امیدواریم.

هوشنگ توکلی – بازیگر پیشکسوت – معتقد است آقای رئیسی وارث مانعی است که دولت قبل به جا گذاشته است. بنابراین یک سری موفقیت ها و شکست ها به شما رسیده است و باید حداقل دو سال مدیریت کنید تا بخشی از کاستی های گذشته را جبران کنید. در حالی که برای آینده نیز برنامه ریزی می کند. رفع تأخیرهای قبلی بسیار سخت است، بنابراین امیدوارم آقای رئیسی در این امر موفق باشد و دعا می کنیم که بتواند بخشی از برنامه های خود را محقق کند.

محمود فرهنگ، دبیر رویداد بین المللی صاحبدلان نیز که بیشتر در حوزه دین و تئاتر در فضای باز فعالیت می کند، گفت: به نظر می رسد یکی از نقاط قوت دولت فعلی در حوزه تئاتر توجه به دین، دین، اخلاق و رفتار است. آموزش و پرورش نشان می دهد که در سال های گذشته به طور جدی در این زمینه کمبود داشته ایم ما یک مزرعه داریم. اما به دلیل مشکلات قبلی و محدودیت های شدید اقتصادی، بزرگترین ایراد این است که نمی توانیم بودجه کافی را به این نمایش ها اختصاص دهیم.

کوروش همتیاین بازیگر، هنرپیشه و کارگردان تئاتر نظر خود را اینگونه بیان کرد: برای تعیین بیشترین نقطه قوت، سه یا چهار سال زمان نیاز است، زیرا دولت نتوانسته به خواسته خود برسد، اما بزرگترین ضعف، سرگرمی بخش مسکن است. یارانه برای تولید خدمات سرگرمی کاملاً حذف می شود یا در صورت پرداخت، گاهی اوقات این پرداخت ها انحصاری است.

محمدرضا عطایی فریکی دیگر از کارگردانان تئاتر نیز گفت: به عنوان عضوی از جامعه تئاتر معتقدم بزرگترین نقطه قوت در گروه تئاتر این است که یک مدیر پاک را در پست مدیریتی مجموعه تئاتر قرار داده ایم و همچنین باید بر ضعف بیشترین تاکید کنم. . ، به طوری که بدون شک تایید باعث پیشرفت می شود

حسین شهابی این کارگردان سینما با اشاره به اینکه امسال مشکل و اتفاق جدی رخ نداده است، گفت: به عنوان یک فیلمساز و تهیه کننده به مدیران توصیه می کنم تند نباشند، می بینم دوستانی در سینما هستند. مشکل زیادی دارند و مجوز می گیرند یا صادر نمی شوند یا خیلی کند صادر می شوند. برخی کارگردان ها هم فکر می کنند من می توانم کمک کنم و با من تماس می گیرند تا برایشان به عنوان تهیه کننده مجوز بگیرم یا اگر وصل باشم، اگر خودم کارهایی را انجام داده ام که نتوانم مجوز بگیرم، واسطه باشم. این در حالی است که در رژیم های گذشته همکاران به این میزان مشکل نداشتند. خوب است خود کارگردانان سینما با سینماگران تعامل خوبی داشته باشند و در سایه دیالوگ هر دو به نتیجه دلخواه برسند، در حالی که زاویه گرفتن و حذف خلاف آن چیز خوشایندی نیست، به خصوص در مقابل فیلمسازان پیشکسوت. سالهای زیادی را در این حرفه گذراند.

انسیه شاه حسینیاین سینماگر که مدت هاست به دنبال حمایت و مجوز برای ساخت فیلم است، از جنبه های مثبت و منفی دولت سیزدهم و پیشنهادات احتمالی می گوید: قضاوت درباره عملکرد حاکمان زود است. این دولت به دلیل نتایج کارشان ندیده ام. اما باید دید نتیجه رویاهایی که اخیراً خلق کرده ایم چه خواهد شد و رویداد سینمایی چگونه پیش می رود. در مجموع معتقدم اگر مدیریت فرهنگی به ویژه در جایی مثل بنیاد فارابی که برای حمایت از تولید فیلم بودجه اختصاص می دهد، تدبیر فرهنگی خوبی بیندیشد، کارش خوب می شود و مشکلات را پاسخ می دهد. اما اگر چنین مدیری این استراتژی را نداشته باشد، فاجعه رخ می دهد. به خصوص که تصمیم گیری ها به بسیاری از افراد با سلیقه های مختلف در شوراها برمی گردد. وقتی مسئول فرهنگی که می تواند اجازه دهد یا از تولید یک اثر هنری جلوگیری کند، بداند در جایی که رئیس جمهورش لباس هایش را پهن می کند و با روستائیان روی زمین می نشیند مسئولیت دارد، باید استراتژیک فکر کند، چیزهای خوب باشد. رخ دادن. اگر توجه شما در راستای آنچه در کشور می گذرد و در راستای رهنمودهای دولت و اهداف مقام معظم رهبری معطوف باشد، باید دید و تجربه فرهنگی جهانی داشته باشید.

وی با اشاره به توقعات بالای مردم از دولت سیزدهم، گفت: یک کارمند فرهنگی برای کشوری که شهدای اقسام مختلف را می پرستد، باید نوع فیلم هایی را که کشور دوست دارد ببیند، مشخص کند، آیا این ها یکسان هستند. فیلم های ارزان قیمتی که با هزینه دیگران ساخته شده اند؟ مدیر فرهنگی به جای اینکه همه چیز را به کمیته بفرستد باید تصمیم بگیرد که از چه کاری حمایت کند یا اجازه انجام دهد. شوراهایی که مسائل را تخصصی می بینند اما رهبر فرهنگی باید با نگاه و راهبرد گسترده و بر اساس نیاز کشور تصمیم بگیرد. مثلاً وقتی تز ارزشمندی ارائه می کنم باید بدانم که این دولت از آن حمایت خواهد کرد؟! اما اگر نماینده فرهنگ شناختی از فرهنگ و دغدغه نداشته باشد و به تنهایی روی صندلی یک مراسم بنشیند، فاجعه ای رخ می دهد و امیدوارم چنین بلایی در بنیاد سینمایی فارابی رخ ندهد. یک مدیر فرهنگی باید خودش به فیلمنامه گوش کند و با توجه به شناختی که از شرایط کشور دارد تصمیم بگیرد چه فیلمی بسازد. باید به اعضای هیئت مدیره بگویید که مسائل سینما را می شناسید و احساس می کنید این نوع ادبیات حرفی برای گفتن دارد، اما متاسفانه شرایط نشان می دهد که در این مقطع زمانی مدیری در بنیاد سینمایی فارابی تصمیم نمی گیرد که خیلی ها برای آن تصمیم گیری می کنند. مردم امید زیادی دارند، از جمله خود من، اما در عوض هیئت ها تصمیمات تعیین کننده ای هستند و با وجود اینکه برای همه اعضای آن احترام قائل هستم، اما هر کدام سلیقه خاصی دارند و دغدغه مدیر فرهنگی را ندارند.

انتهای پیام