اهرام سه گانه، مجسمه های بزرگ ابول هول، مومیایی های اشرافی، ثروت ها و تابوت های بزرگ از شگفتی های دوره تاریخی به نام مصر باستان هستند. در مقبره های اسرارآمیز این افراد، اجساد را با تشریفات خاصی در قبر می گذاشتند; در برخی موارد این بدن ها با کفش های طلایی به آخرت می روند.
به گزارش سلام دکتر، برگزاری جشن های رنگارنگ و تشییع جنازه همراه با تدفین از ویژگی های خاص مصریان باستان بود. فرقی نمی کند آن مرحوم فرعونی مدفون در «دره شاهان» باشد یا فرمانروایی مدفون در مقبره سنگی ساده; چیزهایی که با مرده در قبور حمل می شود برای تسهیل سفر به آخرت در قبور است.
کفش دفنی که با مرده در قبر دفن می شود می تواند شبیه کفش هایی باشد که در زندگی خود استفاده می کردند، این کفش ها از چرم یا نارنجی هستند. با این حال، بهترین این کفشها که در کنار پادشاهان دفن شده بودند، اغلب از طلای درخشان ساخته میشدند.
این کفش های طلایی امروزه در موزه ها به نمایش گذاشته می شود. برخی از معروف ترین این صندل های زیبا در مقبره ملکه های Thutmose III کشف شد. این فرعون از سلسله هجدهم مصر، زنان خود را با کفش هایی از پارچه طلا دفن کرد. این کفش ها طوری طراحی و رنگ آمیزی شده اند که شبیه کفش های چرمی هستند.
امروزه بیشتر جلدهای باقی مانده متعلق به سلسله هجدهم پادشاهی جدید است.
در مقبره پادشاهان علاوه بر این کفش های طلایی، اغلب از منبت های طلا برای انگشتان پا استفاده می شود. این روکش ها از انگشتان مومیایی ها محافظت می کنند. بر اساس اعتقاد مصریان باستان، مرده را باید به عنوان یک بدن کامل در قبر گذاشت. حتی مومیایی های غیر سلطنتی را با کفن هایی از فلزات گرانبها یا حتی خاک رس دفن می کردند.
مردم در وسط با کفش های ساخته شده از مواد خام معمولی مانند پاپیروس یا چرم دفن می شدند. در این مدل قسمت پایینی کفش توسط بند به پا متصل می شود.
کفاش ها در ساختن کفش برای مردگان و مردم عادی متخصص هستند. کفاشیان نیز یکی از موضوعات نقاشی روی دیوار مقبره های مصر باستان است.
اگرچه نمونههای زیادی از صندلها وجود دارد که قدمت آنها به سلسله هجدهم مصر بازمیگردد، سنت استفاده از صندل و پوشاندن انگشتان پا تا دوره روم در مصر ادامه داشت.
انتهای پیام