“زیست‌فضا” جایگزین طرح “اعزام انسان به فضا” شد

دکتر حسن سالاریه در گفت وگو با سلام دکتر. وی درباره برنامه های سازمان فضایی ایران در زمینه اعزام افراد به فضا، توضیح داد: در این فضا برنامه اطلاع رسانی به نام «حیات فضایی» داریم. در گذشته به این سیستم فرستادن انسان به فضا می گفتند و اکنون این سیستم توسعه یافته است.

وی با تاکید بر اینکه در این برنامه فقط به زندگی انسان نمی پردازیم، خاطرنشان کرد: در این زمینه تنها به اعزام فضانورد اتکا نداریم، بلکه در این برنامه موضوع فضا در یکی از مراکز تحقیقاتی به وفور ساخته شده است. این کار یکی از برنامه های اصلی آژانس فضایی است.

سالاریه گفت: در این طرح کاربری های بسیار دیگری از جمله ساخت آزمایشگاه های زیر مداری در این فضا داریم.

به گزارش سلام دکتر، در سند جامع توسعه نیروی بادی کشور، 7 دیدگاه به شرح زیر در نظر گرفته شده است:

دستورالعمل های کلان بخش فیلد این سند به شرح زیر است:

بر این اساس پژوهشگران این حوزه دستاوردهای بسیاری دارند که از آن جمله می توان به طراحی و ساخت 8 تحقیق اشاره کرد.

اولین کاوشگر ایرانی طراحی و ساخته شد و در نوامبر 2005 وارد عرصه اکتشافات فضایی شد.این محموله به گونه ای طراحی شده است که داده های مهم در حین سواری ثبت و پس از ورود مجدد به اتمسفر و بازیابی روی زمین استخراج می شود. این کشتی تحقیقاتی علمی مجهز به ابزارهای مختلفی برای اندازه گیری شرایط محیطی، تله متری داده و ارسال تصاویر به صورت آنلاین است.

در مراحل اولیه این ماموریت، محموله و محموله پرواز خود را به صورت یکپارچه و بدون تفکیک طی می کنند و داده های سیستم تله متری و تصویر پرواز محموله به طور دقیق در ایستگاه زمینی جمع آوری می شود. پس از آن، محموله ارتباط خود را با زمین قطع کرد و کاوشگر در نزدیکی سکوی پرتاب سقوط کرد.

دلیل شکست این ماموریت، مشکلات ایجاد شده در ارتباط بین محموله و باربری است. بر این اساس مقرر شد قطعات ساختاری این محموله شامل محل اصلی سازه ها، توپخانه و قسمت بازیابی مورد بازنگری قرار گیرد و محموله بعدی با تغییرات لازم آماده راه اندازی شود.

تحقیق 2

پس از پرتاب اولین کاوشگر و پس از بهبود عملکرد زیرساخت، دومین کشتی کاوشگر در دسامبر 2007 با موفقیت پرتاب و بازیابی شد. 2 کاوشگر کاوشگر داده ها و تصاویر را ارسال کردند. بلافاصله پس از پرتاب و پس از رسیدن به ارتفاع بالا، با بهترین عملکرد سیستم های کاهش و چتر بازیابی سالم به زمین بازگشت.

تحقیق 3

سومین محموله کاوشگر فضایی به نام کاوشگر 3 در فوریه 2008 به فضا پرتاب شد. این کاوشگر توانست یک ظرف بیولوژیکی حامل موجودات کوچک و پنج گونه مختلف و سلول های سوماتیک را در فضا قرار دهد. به این ترتیب اولین قدم در شکل گیری تحقیقات زیست فضایی با اندازه گیری سرعت رشد، مرگ و نحوه عملکرد سلول ها تحت تأثیر شتاب و ارتعاش در سطوح مختلف هواپیما برداشته می شود.

تحقیق 4

پس از پرتاب موفقیت آمیز کاوشگر 3، ماموریت جسورانه و جدیدی برای فرستادن انسان زنده از ایران به فضا تعریف شد. در 24 مارس 2009 کاوشگر 4 به فضا پرتاب شد و در این ماموریت اولین کپسول فضایی برای پشتیبانی از موجودات زنده در فضا طراحی و ساخته شد. این محموله آزمایشی بدون موجودات زنده با تحقیق به سطوح بالای جو و در ارتفاع حدود 135 کیلومتری می رود و پس از 15 دقیقه با عملکرد خوب سیستم بازیابی به زمین بازمی گردد.

راه اندازی پژوهش 4 با هدف تحقق بخشی از فرآیند دستیابی به فناوری های لازم برای ارسال یک موجود زنده به فضا و آزمایش عملکرد سیستم و تعداد سیستم های مورد نیاز در زمینه بیوسانس انجام شد. . مطالعه.

تحقیق 5

کمتر از شش ماه پس از پرتاب موفقیت آمیز کاوشگر 4، پنجمین کاوشگر با هدف فرستادن موجودی زنده به ارتفاع 120 کیلومتری از سطح زمین طراحی و ساخته شد و در 16 سپتامبر 2010 برای اولین بار. زمان در ایران، مطالعه ای که یک انسان زنده را با ماشین حمل می کرد، به مکانی با روغن قوی فرستاده شد.

این مطالعه به گونه ای طراحی شده بود که شرایط لازم را برای بقای موجود کوچکی مانند میمون در طول ماموریت فراهم کند. به همین دلیل، کپسول بیولوژیکی مجهز به سیستم پشتیبانی از حیات شامل سیستم پایه تولید اکسیژن و حذف دی اکسید کربن و تجهیزات اندازه گیری و ثبت پارامترهای محیطی و علائم حیاتی موجودات است.

تحقیق 6

فعالیت پژوهش 6 بلافاصله پس از راه اندازی پرداخت پنجم آغاز شد. هدف از این فعالیت ها بهبود فناوری های مورد نیاز برای ارسال نظرسنجی های میدانی است. تحقیقات جدید که شامل پشتیبانی از زندگی، ردیابی، بازیابی و تله متری است، در 18 سپتامبر 2011 راه اندازی شد.

عملکرد سیستم های الکترونیکی، مکانیکی و آیرودینامیک در حین پرتاب این کاوشگر بسیار مطلوب بود و طبق برنامه ریزی های انجام شده، فرآیند ارسال داده ها و تصاویر از کاوشگر بلافاصله پس از پرتاب آغاز شد. علاوه بر این، عملکرد زیست کپسول در کل فرآیند پرتاب بهینه است، بنابراین بر اساس مشاهدات ویدیویی و داده های جمع آوری شده، موجود زنده تا آخرین لحظات دریافت اطلاعات زنده است و ضربان قلب در محدوده مجاز است.

اکسپلورر پایونیر

کاوشگر پیشگام در نهمین روز از بهمن ماه سال 1391 با کمک یک دستگاه پرتاب نفت قدرتمند توانست مسافر خود که یک میمون رزوس بود را به ارتفاع 120 کیلومتری از سطح زمین ببرد و به سلامت فرود آورد. با اجرای این پروژه، ایران به یکی از معدود کشورهایی تبدیل شد که توانایی ارسال یک شی به فضای بیرونی (ارتفاع بالای 100 کیلومتر) و بازگرداندن سالم آن را دارد. هدف از انجام این ماموریت، بررسی و بررسی دقیق شرایط پرواز و تأثیر آن بر مجموعه‌های فناوری بار و بسترسازی برای تحقیقات زیست فضایی کشور است.

محقق

در پی موفقیت تحقیقات پیشگام در ارسال اولین میمون فضایی ایران به فضا و در راستای تحقق بخشی از برنامه اعزام انسان به فضا، کارشناسان و محققان “مرکز تحقیقاتی آوافزا” اقدام به تهیه کپسول فضایی کردند. دیگر. دومین میمون فضایی ایران را به فضا بفرستد. این محموله انسانی که “کاوشگر تحقیقاتی” نام دارد، پس از بهبود و توسعه سیستم های تحقیقات قبلی و افزایش قابلیت اطمینان آن، برای پرتاب با حامل سوخت مایع در روز شنبه 23 دسامبر 2012 آماده شده است.

بر اساس برنامه ریزی انجام شده، در این روز «کاوشگر پژوهشی» بر روی سکوی پرتاب سایت پرتاب فضایی ایران واقع در سمنان قرار گرفت و همانطور که پیش بینی می شد دومین میمون فضایی ایران را به فضای محلی فرستاد و پس از مدتی پرتاب. تا 15 دقیقه، او به سلامت بازگشت تا جهان را بازسازی کند

اکنون برنامه «زندگی در فضا» برای ادامه مطالعات در این زمینه به صورت گسترده در دستور کار سازمان فضایی قرار گرفته است.

انتهای پیام