اندازه استاندارد پارکینگ مسکونی

پارکینگ ساختمان ها

تعریف در آپارتمان ها

پارکینگ به مکانی گفته می شود که محل نگهداری خودروها می باشد.دسترسی به پارکینگ ها به دو شکل عمومی و خصوصی می باشد.و همچنین پارکینگ می تواند در فضای بسته و در فضای باز باشد.

حقوق شهروندی این امر را ایجاب می کند که یک ساختمان  منازل مسکونی یا مجتمع های اداری وتجاری دارای پارکینگ باشند.

در ساخت و ساز ساختمان ها و مجتمع های تجاری و اداری اولین نیازی که باید به آن توجه کرد داشتن پارکینگ می باشد.

قوانین آپارتمان چگونه می باشد ؟

در بعضی مواقع در طراحی داخلی منزل و یا در آپارتمان ها مالکان به عناوینی مانند نداشتن  خودرو ، نداشتن انباری و داشتن وسایل اضافی زیاد و غیره از پارکینگ آپارتمان به عنوان انباری استفاده می شود.و وسایل های اضافی را در پارکینگ قرار می دهند.گذاشتن و نگهداری هر گونه وسایل در پارکینگ آپارتمان ها غیر قانونی و ممنوع می باشد.و ساکنین دیگر این اجازه را دارند که اعتراض و یا حتی پیگیری قانونی انجام دهند.

ابعاد و اندازه در آپارتمان ها به چه صورت می باشد ؟

طراحی داخلی رستوران تهران طبق دستور و ضوابط شهرداری برای ساختن پارکینگ ، یک پارکینگ حداقل دهانه به اندازه 2.5 متر ، برای ساختن دو پارکینگ در کنار هم حداقل دهانه 4.5 متر و برای ساختن سه پارکینگ کنار هم حداقل دهانه 7 متر می باشد.و برای ساختن پارکینگ طول مورد نیاز برای پارکینگ 5 متر  و فضای یک پارکینگ 5 در 2.5 متر می باشد.و همچنین برای اضافه شدن و زیاد شدن  هر واحد پارکینگ  فضایی به عرض 2 متر اضافه می شود.

پارکینگ معلول عرض آن 3.5 متر   است  و اگر پارکینگ مابین  دو تا دیوار بسته قرار بگیرد می بایست 50 سانتی متر به عرض هایی که گفته شده اضافه می شود.

بنابراین مساحت 40 متر مربع از فضای حیاط که قابل پارک می باشد به عنوان یک واحد پارکینگ به حساب می آید.در صورت کاهش این سطح فضایی که باقی می ماند بر 40 درصد که  قابل پارک می باشد بر مستحت پارکینگ اضافه می شود.

 طراحی فضای داخلی پارکینگ باید چگونه باشد ؟

در طراحی داخلی مجتمع اداری و طراحی کردن فضای داخلی پارکینگ می بایست متناسب با دیگر قسمت های ساختمان باشد.

برای طراحی فضای داخلی پارکینگ می بایست ضوابط شهرداری که به شرح زیر می باشد رعایت گردد.

1- استاندارهای پارکینگ

2- حداقل ارتفاع سقف پارکینگ

3- عرض استاندارد در پارکینگ

4- شعاع گردش رمپ

5- شعاع گردش ماشین در طراحی پارکینگ

6- ضوابط طراحی

تهویه پارکینگ

7- طراحز پارکینگ واحد مسکونی

8- طراحی کف پارکینگ

پارکینگ های سر پوشیده را می توان یک عنصر کامل کننده ساختمان نامید.در طراحی پارکینگ سر پوشیده معمولا داراب یک دیوار محکم در یک سمت  برای حفاظت کردن از وسایل نقلیه در مقابا آب و هوا،و همچنین استفاده درست از فضا  و به صرفه بودن از نظر اقتصادی است.

ترکیب پارکینگ سر پوشیدا برای خودرو ، مکانی برای دوچرخه ها و یک مکان مناسب برای انبار داری در و قفل، در ساختمان ها مورد توجه قرار می گیرد.

مسیرهای ورودی و خروجی پارکینگ ها می بایست دور ار هرگونه اتفاق و خطر و مزاحمت برای مکان بازی کودکان و مکانی برای آسایش ساکنین ساختمان باشد.و می بایست داراب سیستم تهویه طبیعی مناسب باشد.در صورت نداشتن تهویه طبیعی باید از سیستم های تهویه مکانیکی مناسب استفاده شود.

تناسب با تعداد واحدها در ساختمان

در ساختمان هایی که به اندازه و تعداد واحدها دارای پارکینگ می باشد قیمت پارکینگ مناسب تر و ارزان تر است ولی در ساختمان هایی که تعداد پارکینگ کم باشد .پارکینگ دارای قیمت بیشتری می باشد.

 عواملی که در قیمت پارکینگ در هنگام خرید و فروش تاثیر گذار است به شرح زیر می باشد:

1- عرض کوچه

2- عمر ساختمان

3- وجود پارکینگ عمومی در منطقه

4- نحوه تقسیم پارکینگ در ساختمان

5- نرخ اجاره در پارکینگ در مجتمع مسکونی

پارکینگ مزاحم چیست ؟

پارکینگ مزاحم علاوه بر پارکینگ های اجاره ای در ساختمان هایی که مسکونی هستند برای ساکنینی که پارکینگ ندارند و یا نیازمند فضایی بیشتر برا ی پارک کردن بیش از یک ماشین هستند .باعث می شود تا حدودی مشگل گشا باشد.طبق قانون و مقرارت شهرداری مکانی مناسب برای پارک هر خودرو ، دارای مساحت استانداری می باشد تا این خودروها برای هم در حین پارک مزاحمت ایجاد نکنند .ولی در زمان خاص برای فضا و مکان خالی که باقی مانده ، پادکینگ مزاحم تعریف می شود.

زمانی که در محل پارکینگ ساختمان ، علاوه بر وجود پارکینگ های استاندارد ، فضا و مکانی وجود داشته باشد که بتوان ماشین جدیدی با مزاحمت  برای بقیه ماشین ها پارک کرد، ساکنین می توانند برای گرفتن پارکینگ مزاحم به صورت توافقی به شهرداری محل خود مراجعه کنند.بنابراین پارکینگ مزاحم از نقل و انتقال آزادانه یکی از ماشین ها حلوگیری می کندو قیمت آن از پارکینگ اصلی پایین تر و کم تر می باشد

پارکین را می توان به عنوان عنصر تکمیل کننده ساختمان ها دانست.

پارکینگ های سرپوشیدۀ دارای دیواری محکم در یک طرف (ترجیحاً در سمت بادگیر)، برای محافظت از وسایل نقلیه در برابر آب و هوا، و همچنین استفاده مناسب از فضا و صرفه اقتصادی، مناسب می باشند.

ترکیبی از پارکینگ سرپوشیده برای اتومبیل، فضایی برای دوچرخه ها و فضایی مناسب برای انباری دارای درب و قفل نیز پیشنهاد می شود.

پارکینگ های اتومبیل و همچنین مسیرهای ورود و خروج آن، دود، بو یا سروصدای ناشی از اتومبیل ها، باید به دور از هر گونه خطر و مزاحمت برای محل بازی کودکان و آسایش ساکنان ساختمان باشد.

پارکینگ های سرپوشیده باید دارای سیستم تهویه طبیعی و درصورت عدم وجود شرایط لازم، از سیستم های مناسب تهویه مکانیکی استفاده شود.

پارکینگ ها دارای ستون های نگهدارنده، ناودان های عمودی و آبرو ها نیز می باشند.

تعداد پارکینگ ها را در واحدهای مسکونی، متناسب با مساحت ساختمان و واحد مسکونی تعریف می شود.

برای واحدهای مسکونی کوچک تر از 150مترمربع؛ یک پارکینگ در نظر گرفته شده و برای واحدهای مسکونی بین 150مترمربع تا 250مترمربع؛ دو پارکینگ مورد نیاز است. برای واحدهای مسکونی بیش از 250مترمربع؛ تعداد سه پارکینگ مورد نیاز است.

به صورت معمول طراحی پارکینگ ساختمان ها در طبقه همکف یا زیرزمین در نظر گرفته می شود.

در طراحی پارکینگ ها باید به اندازه ورودی و فضای اشغال شده توسط رمپ (سطوح شیبدار) نیز توجه داشت.

حداقل ارتفاع مفید برای ورودی پارکینگ 1/80متر، و حداقل عرض درب ورودی پارکینگ 3متر در نظر گرفته شود.

در قرارگیری پارکینگ ها باید توجه داشت که به ازای فاصله ی هر دو ماشین، نیم متر از عرض (n*25) کاسته شود.

یک واحد پارکینگ در صورتی که بین دو ستون باشد، با حداقل دهانه 2/5متر و در صورتی که بین دو دیوار باشد با حداقل دهانه 3متر طراحی شود، و برای دو پارکینگ کنار هم در حالتی که دوطرف پارکینگ؛ دیوار باشد حداقل عرض دهانه 5متر و اگر یک طرف دیوار و طرف دیگر ستون باشد؛ حداقل عرض دهانه 4/75متر در نظر گرفته شود. و سه پارکینگ کنار هم با حداقل دهانه 7متر، در نظر گرفته شود. حداقل طول مورد نیاز جهت پارکینگ 5متر، و بنابراین حداقل فضای یک پارکینگ 2/5×5متر می باشد.

دهانه پارکینگ فضای موجود به منظور جای دادن عرض اتوموبیل است که در اکثر آئین نامه ها به صورت فاصله محور تا محور ستون تعریف می شود. دهانه پارکینگ در ساختمان های بتنی نسبت به ساختمان های فلزی با توجه به افزایش اندازه های ستون، بیشتر است. از این رو در اکثر ساختمان هایی که در دهانه پارکینگ محدودیت دارند استفاده از اسکلت بتنی امکان پذیر نیست. دهانه پارکینگ با توجه به تعداد اتوموبیل های پارک شده متفاوت است.

از زوایای مختلف پارک اتومبیل از قبیل 90درجه، 75درجه،60درجه و 45درجه، می توان در طراحی بهتر و استفاده مفیدتر از فضای پارکینگ، استفاده کرد.

حالت چیدن پارکینگ ها به صورت L باعث می شود با استفاده از هم پوشانی فضای خالی بین آن ها جهت ایجاد تعداد پارکینگ بیشتر و یا جهت ایجاد فضای تاسیسات، انبار، پلکان و سیستم آسانسور استفاده کرد.

در پارکینگ های کوچکی که برای آپارتمان های معمول طراحی می شود، راه خروج استفاده کنندگان با مسیر ورود اتومبیل می تواند یکی باشد. در این پارکینگ ها، پیش بینی دو محل پارک پشت سر هم مانعی ندارد.

در طراحی پارکینگ ها باید به مواردی مانند جداسازی فضای هر پارکینگ با خط کشی های خاص، محل ورودی و خروجی رمپ و میزان شیب آن، محل قرارگیری و نوع درب های پارکینگ و همچنین نحوه بازشدن درب ها، میزان نور محیط و نورپردازی آن، استفاده از نور و تهویه طبیعی در صورت ممکن، مسایل امنیتی پارگینگ و مسایل ایمنی در برابر حریق نیز توجه شود.

در طراحی پارکینگ ساختمان های مسکونی، امنیت پارکینگ، ارتباط پارکینگ با لابی، محل و طرح راه پله و آسانسور، نفوذ کمترین صدا در هنگام ورود و خروج وسایل نقیله به داخل ساختمان از نکات بسیار مهم است.

طراحی فضای داخلی پارکینگ متناسب با سایر بخش های ساختمان است.

محل پارک خودرو ها با توجه به زمان ورود و خروج ساکنین در ساعات مختلف روز طراحی شود.

در پارکینگ ساختمان های مسکونی رعایت این نکته که محل پارک اتومبیل ها غیر مزاحم باشد، لازم است.

طراحی فضای پارکینگ باید به گونه ای باشد که ورود و خروج اتومبیل ها از آن، مسیر عبور و مرور و گردش اتومبیل در شرایطی که تمام اتومبیل ها در محل پارکینگ های خود جای گرفته اند نیز؛ به سهولت انجام گیرد.

به این منظور، حداقل شعاع گردش یا طول مورد نیاز جهت مانور اتومبیل 5متر، و حداقل شعاع داخلی در مسیر گردش پارکینگ ها 4/57متر در نظر گرفته شود.

در پارکینگ های مستقیم؛ اتومبیل برای ورود و خروج به فضای پارک، نیازمند فضایی در پشت است که دهانه آن به اندازه دهانه پارکینگ و طول مورد نیاز آن طول گردش است. طول گردش در پارکینگ ها با توجه به زاویه قرارگیری پارک و تعداد طبقات آپارتمان متغیر است. در آپارتمان های معمولی و با زاویه پارک 90 درجه؛ طول گردش به اندازه عمق پارکینگ یعنی 5 متر لازم است. محل های پارک مستقیم احتیاجی به فضای گردش ندارد.

فضایی برای رفت و آمد سرنشینان، پس از پارک اتومبیل لازم است. همچنین فضای پارک نباید مشکلی برای استفاده از سایر فضاها مانند انباری ها و اتاق تاسیسات ایجاد نماید. از این رو باید فضایی مناسب برای عبور در پارکینگ ها در نظر گرفته شود.

در پارکینگ های خصوصی، درصورت وجود ورودی مجزای دیگری برای افراد، پیش بینی راه ورودی سواره به میزان حداقل 180سانتی متر الزامی است.

بهتر است ورودی رمپ، از قسمتِ کم عرض محیط طراحی گردد.

حداکثر شیب رمپ پارکینگ 15درصد می باشد. ولی در یک متر ابتدایی و انتهایی از رمپ، حداکثر شیب باید 10درصد یا کمتر باشد.

به منظور تامین ایمنی استفاده از رمپ، فضایی به طول 3متر بایستی در پیش از آغاز رمپ در نظر گرفته شود. این فضا، ایستگاه رمپ می باشد.

حداقل عرض رمپ یک طرفه 3متر و برای رمپ های دوطرفه 6متر می باشد. همچنین برای رمپ های قوسی؛ حداقل عرض آن در رمپ های یک طرفه 3/65متر و برای رمپ های دوطرفه 7متر در نظر گرفته می شود. همچنین حداقل عرض رمپ برای ساختمان هایی که حداکثر از 25واحد تشکیل شده است، 3/5متر می باشد و اگر تعداد واحدها کمتر از 25واحد باشد، عرض رمپ 5متر در نظر گرفته شود