اسکندر مختاری: برخی تندروی‌ها را باید کنار گذاشت

در سال های اخیر مخالفت های گسترده ای با شیوه اصلاح آثار تاریخی ایران وجود داشته است. منتقدان به اخراج کارشناسان مرمت، تغییر استفاده از موزه ها برای حفظ و احیای آنها و اصلاحات پوپولیستی با هدف زیباسازی موزه ها به عنوان عوامل تضعیف کننده هویت موزه اشاره می کنند و معتقدند در صورت ادامه این روند، بسیاری از موزه ها آثار و بناهای تاریخی ایران را باید در ورطه نابودی فرو برد. اسکندر مختاری یکی از کارشناسان و متخصصان مرمت آثار تاریخی است که در 12 سال گذشته از این محوطه حرفه ای نجات یافته و در امر تدریس بسیار فعال است. وی که در مورد این چالش ها حرف های زیادی برای گفتن دارد در گفت وگو با سلام دکتر از وضعیت بهبودی و اتفاقاتی که برای عودت کنندگان گذشته است نیز گفت.

مختاری در این گفت و گو ابتدا به وضعیت بازسازی آثار تاریخی در کشور پرداخت و گفت: در حال حاضر مرمت در مراحل مختلفی در حال انجام است، در حالی که برخی از این مرمت ها استراتژیک و برخی دیگر روندی ندارند. از یکی مثل من نرخ پیشنهادی آنها در این برنامه ها است. در نتیجه ما از ضعیف ترین پیمانکاران انتخاب شده و قیمت های پایینی تعیین می کنیم.

این کارشناس مرمت با اعتقاد به شکننده بودن سیستم قراردادی موزه ها گفت: به نظر من رویکرد ایمن (جلوی روسا و کارکنان) که پیش از این ایجاد شده بود بهتر است و دلیل آن این است که بازسازی علاوه بر دانستن و پیش از آن. -تحقیق پیاده سازی مورد نیاز است، ممکن است مشکلات جدید و غیرمنتظره ای پیش بیاید و تنها با مهارت استاد می توان چنین مشکلاتی را حل کرد. برای بازپخش داستانی ترکیبی، داشتن تخصص کافی نیست، بلکه در سیستم قرارداد از تمام کارکنان و افراد حرفه ای استفاده می شود که ممکن است مهارت های لازم روسا را ​​نداشته باشند.

وی یکی دیگر از مشکلات این حوزه را نداشتن تجربه کارشناسی دانست و تصریح کرد: آموزش در فضای ریکاوری در دانشگاه ها، دانشکده ها و تحصیلات کافی نیست. کار بازیابی نیاز به تجربه دارد و متخصصان بازیابی با پیشینه برنامه درسی باید با روسا کار کنند و بتوانند از تجربیات آنها برای رسیدن به پیشرفت مورد نیاز استفاده کنند. در حال حاضر روش مورد استفاده استاد و شاگرد قرار نمی گیرد و این موضوع تکراری است.

مختاری افزود: برای ارزیابی وضعیت نوسازی بناهای تاریخی باید مرمت های انجام شده یا مورد انتظار بررسی شود، اما اموال فرهنگی چون علاقه مند به این موضوع است نباید این موضوع را در نظر بگیرد، بلکه باید کارشناسان مستقل پروژه را ارزیابی کنند. شاخص را بررسی کنید و ببینید مرمت این پروژه‌ها چقدر خوب بوده است. نمی‌توان گفت که تمام کارهای نوسازی در کشور بدون ساختار انجام شده است یا برعکس.

این توانبخش با اشاره به اینکه نزدیک به 12 سال است که در این زمینه فعالیت فعال نداشته و به عنوان مربی مشغول به کار بوده است، یکی دیگر از مشکلات توانبخشی در ایران را که متخصصان واقعی در این زمینه ایجاد می کند، عنوان می کند.

وی افزود: افراد با سابقه توانبخشی از محل توانبخشی دور نگه داشته شده اند و نمی توان از آنها مشاوره ای خواست. من همکاران و دوستان زیادی در این زمینه می شناسم که می خواهند داوطلبانه و رایگان انجام دهند و حتی در گذشته پیشنهاد می کنم جایی نروید. در حال حاضر فقط در دانشکده ها تدریس می کنم و تمرین بدنی دیگری ندارم و توصیه من این است که تا زمانی که هستیم از توانایی های خود استفاده کنیم. هیچ هزینه ای برای این وجود ندارد و هیچ دستگاه نظارتی وجود ندارد که مشکلی ایجاد کند. با برگزاری کارگاه ها، تجربیاتی که بسیاری از مرمتگران تازه کار می توانند به آن اضافه کنند.

مختاری سپس با طرح این سوال که کارشناسان املاک در کدام شرکت ها تحقیق کردند؟ وی با بیان اینکه در سازمان ملی حفاظت آثار باستانی کارشناس شش ماهه با اساتیدی چون پروفسور پیرنیا کار می کند، گفت: او با این کار به مسئولیت خود واقف بود و این یادبود را صرفاً تخیلات خود نمی دانست، بلکه می دانست که این یک رویداد فرهنگی است. باید بگویم که از ابتدا اینطور نبود. ما رئیس هایی داریم که 30 سال برای ما کار کرده اند، حالا رئیس نداریم، همه آنها کارگر هستند، بیشترشان بی سواد هستند، یک فرهنگ روی کار آمده است و نمی دانم الان از کسانی که این کار را کردند، پول خواستند. نه برای گذاشتن خاک رس در خانه، چقدر می توانند انجام دهند؟

او گفت: «در گذشته هرکس تعمیر می‌کرد می‌مرد و کار جزو شأن او بود، اما این‌طور نیست.

مختاری همچنین تغییر کاربری برخی از بناهای تاریخی را مایه نجات برای حفظ و احیای این آثار دانست و در ادامه خاطرنشان کرد: باید به موضوع مرمت برخی آثار با دید باز نگاه کرد و منصفانه قضاوت کرد. . : مانند کاخ گلستان یا بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی نیاز به نوسازی بیشتر است اما در عین حال مرمت آثار غیر سنتی و اصحاب ما مانند بناهای آن دوره. در این صورت بازسازی این خانه با مشکل مواجه می شود، به خصوص اینکه تغییر کاربری این خانه راهی برای نجات آنهاست.

این کارشناس مرمت گفت: اکثر قضاوت هایی که در مورد تغییر کاربری برای مرمت موزه ها صورت می گیرد بر این اساس است که همه موزه ها یکسان تلقی می شوند، در حالی که مرمت یک خانه در دهه 40 و مقبره شیخ صفی الردوسس. دو موضوع متفاوت هستند ما نباید در این مورد خرس باشیم. این وظایف باید دسته بندی شوند و برای آنها تصمیم گیری شود. در عین حال بارها تاکید کرده ام که حکمت مرمت بسیار مهم است و باید از حکمت استادان برای بازیابی کارکردهای مهم و منحصر به فرد استفاده کرد.

وی همچنین با تاکید بر اینکه حافظه علاوه بر ترمیم و ترمیم نیاز به حفظ و نگهداری دارد، گفت: در صورت مواجهه با بسیاری از فعالیت ها مانند حمام و حمام که سن آنها بالاتر از سن است، بهتر است به عملکرد اولیه خود بازگردند. ، اما چگونه؟ نگهداری این خدمات دشوار است، چه کسی می خواهد هزینه آنها را بپردازد؟ این خانه ها نیاز به نگهداری، امنیت و نوسازی دارند، اما سوال اینجاست که چه کسی می خواهد این کار را انجام دهد؟ حمام نواب در منطقه «عودلاجان» توسط اهالی خریداری و با بازسازی به موزه تبدیل شده است، اما اکنون تعطیل است و علیرغم تلاش فراوان جامعه برای مرمت و احیای آن، امکان نگهداری از آن وجود ندارد. این مرحله ای است که باید به عقب برگردیم و از منظر سیستمی به آن نگاه کنیم تا آن را حفظ کنیم، نه فقط طراحی.

مختاری در خصوص مشارکت بخش خصوصی در حفظ و احیای موزه‌ها گفت: در کشوری که دغدغه زیادی دارد تامین کالاهای عمومی برای مردم آن کشور است و هزینه‌ای برای میراث فرهنگی آن وجود ندارد، هزینه‌های نگهداری و مرمت چگونه است. موزه ها انتظار داشتند؟ رویه‌ها باید شامل این باشد که مردم نیز در مرمت و نگهداری بناها مشارکت داشته باشند، و این در سراسر جهان صدق می‌کند و وقتی بناهای تاریخی محبوب هستند، محافظه‌کارانه‌تر هستند. دولت نباید افراد باتجربه و مراقبان را در این مورد کنار بگذارد، در حالی که به نظر من میراث فرهنگی این کار را می کند.

انتهای پیام/