مردم شناسان معتقدند آثار باستانی یافت شده در منطقه مازندران ، موید موسیقی مازندران به دوره ساسانیان است.
به گزارش سلام دکتر ، عبدالرضا مجدی در برنامه “این نور درخشان است” که از شبکه رادیویی گفتگو پخش شد ، ابتدا به توصیف پایه های باستانی و کهن منطقه شمالی کشور پرداخت و گفت: “برخی از کوههای قدیمی گرگان به هزاره چهارم می رسد ، که منجر به تاریخ آن به 6000 سال پیش برمی گردد. “ترنگ تپه” باستانی گرگان به کشف آیین ها در دوران باستان اشاره دارد و از طرف دیگر به شمال خراسان رسیدیم که با ماوراءالنهر ارتباط دارد و از طرف دیگر با گیلان در تماس است.
مجدی تأکید کرد: از طرف دیگر شمال کشور با مناطق شمالی تهران در ارتباط است و بنابراین می توان گفت که ما با فرهنگ فرهنگی و مادی روز روبرو هستیم که به هزاره قبل از میلاد باز می گردد و به خاکستری معروف است. گلرنگ و علائم در شمیرانات و کوه قیطریه یافت می شود. بنابراین ، این سایت تهران در نزدیکی مازندران واقع شده است که قدمت این مناطق را نشان می دهد. از سوی دیگر ، ما می دانیم که در آن روزها مواد باید آمده باشد و پوست پوست ساخته شده در مازندران ، هنوز تاریخ خاصی پیدا نکرده است.
این محقق گفت: از آنجا که موسیقی عامیانه در گیلان و رشت و نوازندگان محلی در دربار شاه هستند ، بعید است که موسیقی در مازندران وجود نداشته باشد. این بشقاب نقره ای متعلق به ساری است و چهار نوازنده را معرفی می کند و مربوط به دوره ساسانیان است. بنابراین ، اگر تاریخ این منطقه را جستجو کنیم ، شواهدی از موسیقی درباری که متعلق به دوره ساسانی است پیدا می کنیم.
به گفته مجدی ، شکل موسیقی مازندران از آذربایجان و تالش سرچشمه گرفته است که حتی با اقوام کرد و بلوچ هم پیمان بوده اند و این سنت به قسمت غربی مازندران رسید که با قسمت شرقی گیلان اتحاد داشته است. بعداً به موسیقی مرکز مازندران می رسیم که حاصل موسیقی اصیل مازانی است و به سمت شرق ادامه می یابد و با غرب خراسان و ترکمن صحرا و گلستان ارتباط می یابد.
موسیقی شالیزارهای شمالی
در ادامه برنامه ، رضا دیوسالار با اشاره به چیزی که یکی از آثار جاودانه حافظه “فایوززاده” است ، می گوید: به بسیاری از جشن ها مانند عروسی و …) در مازندران. “که در. ملودی این اثر مقدمه یا دعاست؛ به گونه ای که در گذشته ، هنگامی که تصمیم به برگزاری عروسی در روستاها و روستاها می گرفتند ، از این لحن ها برای اعلام مغربادی (مردم روستا) قبل از اذان استفاده می کردند.
وی افزود: بعد از اذان مغرب سکوت برقرار شد و با انجام فریضه نماز به ازدواج ادامه دادند. زندگی دامی و کشاورزی و به طور کلی کاشت ، چرا و برداشت ، اغلب با موسیقی و مواد همراه است. در همین حال ، در دسترس بودن سازها و ترانه ها در منطقه مازندران تأیید شده است و آنها در این زمینه به خوبی مسلط هستند و گروه های موسیقی آنها سیستم برنامه نویسی مشابهی را نشان می دهند.
دیوسالار تأکید می کند: در عین حال ، 80 درصد زندگی امروزی در منطقه مازندران نتیجه موسیقی و ترانه های گذشته است. زندگی دامی شامل مهاجرت دام از تابستان به زمستان و در برخی نقاط در نقش های دیگر و این زندگی با منابع است.
وی ادامه داد: حتی در زمینه کشاورزی ، گاهی اوقات به عنوان کشاورز دستمزد یک نوازنده را تعیین می کنیم تا شالیکاران انگیزه داشته باشند و کار سخت را فراموش کنند. اگر از روستاهای مازندران و نوع خاصی از موسیقی که این نوع را ایجاد می کند غافل شویم ، فرهنگ موسیقی کوچ را نیز می توان در مازندران یافت.
وی گفت: “اگرچه کشاورزی از درو به یک ماشین برداشت تبدیل شده است ، موسیقی در گذشته بوده و هست ، و در حال حاضر جوانان و جوانان علاقه مند به کالاهای قدیمی محلی بدون گاو شیری و مراقبت – گوسفندان خود هستند.” گفت. جوانان مازنی این سازها و آوازها را آموختند و از پیامدهای خوبی در موسیقی استفاده کردند و آنها را سازماندهی کردند.
این خواننده و مدرس موسیقی در گفت وگو با رادیو گفتگو ، فداکاری ها ، شادی ها ، سخاوت و بازیگوشی گوسفندان را به عنوان بخشی از فرایند موسیقی مازندران ، زنده و فعال و قابل استفاده ذکر کرد.
پایان پیام
